1Dlaczego z duszą trzeba żyć świadomie? Czy możliwy jest rozwój bez świadomości Jej istnienia?
Większość ludzi żyje bez świadomości duszy. Bez niej można osiągnąć w życiu wysoki poziom inteligencji (IQ), a nawet wysoki poziom inteligencji emocjonalnej (EQ). Jednak jest jeszcze inteligencja duchowa, bez świadomości duszy nie można jej rozwinąć.
2Dusza jest częścią nas samych ? mówisz. Czy możemy zrobić jakiś eksperyment, żeby się o tym przekonać?
Za każdym razem kiedy się zakochujemy, odczuwamy duszę. Czujemy wtedy radość, euforię, zachwyt. Kiedy tracimy miłość czujemy ból, stratę, smutek, mówimy, że boli nas serce, a dusza mieszka w sercu. Pokarmem duszy jest miłość, dlatego kiedy ją karmimy, ona czuje radość, wypełnia się tym uczuciem. Gdy odbieramy jej miłość, czuje głód i pustkę.
3Czy inteligencja ma coś wspólnego z duszą? Mówisz, że ludźmi bez duszy łatwiej manipulować. Wydaje się, że ludźmi inteligentnymi nie jest łatwo manipulować.
Inteligencja jest formą rozumienia świata, a inteligencja duchowa jest jego odczuwaniem. Zawsze jest ktoś bardziej inteligentny, kto może manipulować, bo przekonują nas wtedy zewnętrzne argumenty. Kiedy kierujemy się inteligencją duchową, przemawiają do nas tylko argumenty wewnętrzne.
4Co to jest praca z samym sobą? Jak możemy być przewodnikami dla siebie, jak nie wiemy o co chodzi?
Praca z sobą rozpoczyna się od rezygnacji z zewnętrznego prowadzenia i wzięcia odpowiedzialności za swoje myśli, słowa i czyny. Gdy jesteśmy bardziej świadomi, wtedy bardziej słuchamy siebie.
5Czym można karmić Duszę?
Pokarmem duszy jest miłość. Są trzy rodzaje miłości: A) Nasza miłość do samych siebie. Nikt nas tego nie uczy i mało kto ją ma. To jest miłość wewnętrzna. B) Miłość innych ludzi do nas. Kiedy nie dostajemy jej, żebrzemy o nią w związkach, żeby nakarmić duszę, wówczas powstają problemy. To jest miłość zewnętrzna. C) Miłość Boga. To jest najwyższa jakość pokarmu dla duszy. On kocha nas zawsze, tylko rzadko pozwalamy Mu na to. Jeżeli brakuje nam któregoś z tych rodzajów miłości, dusza nie może się rozwijać.
6Podobno wszyscy mamy duszę. Skąd mam wiedzieć, że ją mam, na dodatek jeszcze ile i w jakiej kondycji?
Żeby odzyskać świadomość duszy, musimy odbudować poczucie wewnętrznej wrażliwości, poczuć potrzebę korzystania z niej. Dopiero wtedy powstaną zmiany. Kiedy zaczynamy odczuwać, to właśnie to odczucie świadczy o jakości naszej duszy, o tym, czym jest wypełniona. Wewnętrzna wrażliwość to nasz wewnętrzny słuch, to nie są emocje. Jak chcemy coś powąchać, skupiamy się na nosie, kiedy chcemy poczuć duszę, skupiamy się na wewnętrznym odczuwaniu.. To jest wysiłek, który musimy podjąć.
7Czy odzyskiwanie duszy zawsze jest takie męczące? W artykule jest o depresji i samotności. Jak długo to trwa? Jak odróżnić to od prawdziwej depresji, którą trzeba leczyć?
Rodzaj terapii zależy od terapeuty. Ból jest konieczny, bo on uświadamia ilość cierpienia, którym wypełniona jest nasza dusza. Depresja zaczyna się w momencie, kiedy dusza chce nas opuścić i schodzi do czakry podstawy. Depresja jest krzykiem duszy o pomoc. Wróć do mnie! Odzyskaj mnie! Stoi przed drzwiami i mówi: Za chwilę wyjdę, zrób coś!
8Po co te rozterki? Po co się męczyć? Czy jest nam potrzebne takie komplikowanie sobie życia?
Kontakt z duszą usuwa komplikacje, prowadzi do prostych form i odczuć, rozwija naszą inteligencję emocjonalną i duchową. Dzięki temu nasze życie staje się łatwiejsze.
9Jak rozpoznać czym jest moja dusza? Czego Jej potrzeba?
Potrzebna jest nam wiedza o podstawowych elementach duszy. Jednak kiedy jej nie ma, trzeba być uważnym obserwatorem własnego życia i być szczerym wobec siebie. Wiemy przecież w czym czujemy się dobrze. Czy ciągnie nas do przestrzeni, czy do komfortu, czy do działania. Wiemy z czym jest nam dobrze, tylko trzeba się obserwować.
10Co to znaczy, że czasem elementy duszy znikają? Jak brakuje mi wody to mam dużo pić? Skąd wiem, że znikają?
Zawsze wiemy czego nam brakuje, a jeśli nie, to powiedzą nam to bliscy. Jeśli jesteśmy wypaleni, to brakuje nam ognia; jeśli jesteśmy niepewni, brak nam ziemi, kiedy zgorzkniali, to z braku wody; zablokowani ? z braku przestrzeni, zgnuśniali, to brak nam powietrza.
11Co to znaczy rozwijać duszę?
To znaczy tworzyć warunki, w których pozwalamy jej rosnąć, zwiększać jej wibracje.
12Czy można słyszeć duszę? Jak to zrobić?
Każdy sam dla siebie musi odnaleźć swój kontakt z duszą, czy to poprzez malowanie, czy poprzez pielęgnowanie ogrodu, rozmawianie, oglądanie filmów, itd. Możemy to zrobić tylko wtedy, kiedy ta czynność sprawia nam przyjemność. Żeby zrozumieć duszę trzeba kochać, być uniesionym. Każda dusza doznaje tego w innych warunkach, nie ma jednej formy dla wszystkich.
13Raz jest napisane, że to my mamy coś robić z duszą, a potem, że to ona nas prowadzi. Kto kogo prowadzi i kto się kim opiekuje?
My opiekujemy się duszą, a ona nas prowadzi. To jest nasz przewodnik, któremu musimy stworzyć odpowiednie warunki, a wtedy dobrze nas poprowadzi. To jest współpraca.
14Czy koncentrowanie się na swojej duszy to nie egoizm?
Koncentrowanie się na duszy wzmacnia w nas współczucie wobec siebie i innych. Współczucie jest połączeniem mądrości z miłością. Jest to forma, z której korzysta nasza dusza. Współczucie opiera się na naszym wewnętrznym rozwoju, to jest rozwijanie siebie w celu pomagania innym.
15Czy sam mogę wpływać na jakość swojej duszy?
Zawsze to robisz, każdym czynem, zarówno pozytywnie, jak i negatywnie, raz Ją ranisz, raz ratujesz.
16Nie wierzę w Boga. Nie interesuje mnie to. Po co mam do niego iść?
Ja też nie. Opieram się na doświadczaniu Jego obecności w każdej chwili życia.
17Mam wyrzec się przyjemności i żyć tylko dla duszy?
Dusza oferuje nam trwałe szczęście, chociaż droga do niego może być trudna. Warto się wysilić i przejść tę drogę.
18Po co mi wyjątkowość, żeby być samotnym?
Samotność jest potrzebna, bo w samotności poznajemy Boga. Ona jest czasami konieczna.
19Co to znaczy być jednością ze wszystkim? Różne religie o tym mówią, ale to chyba puste słowa.
Dusze wszystkich świadomych istot Wszechświata są częściami duszy Boga. Wszyscy stwarzamy jedną całość ? To jest Bóg.
20Stanę się dziwakiem i stracę przyjaciół?
Życie to jest droga. Czasami idziemy w grupie z ludźmi, którzy idą w tą samą stronę co my. Czasem ta droga zakręca i trzeba pozwolić im odejść.
21Po co zawracać sobie głowę duszą, jak mam 100 innych problemów? Nie wystarczy jak pomyślę o tym na emeryturze?
Nie zawracając sobie głowy duszą, stwarzamy dla siebie puste i bezsensowne życie. Bliski kontakt z duszą usuwa z naszego życia tę setkę problemów.