Temat, z którym często pracuje w czasie terapii, to proces nie świadomego wybierania życia w ciągłej przewlekłej chorobie, jako swoistej ucieczki od wyzwań życia.
Takie wybory mogą wynikać z głęboko zakorzenionych mechanizmów obronnych i emocjonalnych, które wpływają na sposób, w jaki dana osoba funkcjonuje i postrzega rzeczywistość.
1. Lęk przed życiem i braniem odpowiedzialności.
Przewlekła choroba często staje się nieświadomym schronieniem przed presją życia. Życie wymaga podejmowania decyzji, radzenia sobie z niepewnością i wzięcia odpowiedzialności za swoje działania, co może wywoływać ogromny lęk. Choroba może być nieświadomą „zgodą” na unikanie tych wyzwań.
Przyczyny:
• Brak wiary w siebie
Osoba może czuć, że nie jest wystarczająco silna, by sprostać wymaganiom życia.
• Nieprzepracowane traumy
Wczesne doświadczenia (np. krytyka, brak wsparcia emocjonalnego) mogą prowadzić do poczucia bezradności i potrzeby unikania odpowiedzialności.
• Potrzeba opieki
Choroba może być sposobem na przyciągnięcie troski i wsparcia, których wcześniej brakowało.
Możliwe rozwiązania:
• Rozwój samoświadomości
Uświadomienie sobie lęku przed życiem to pierwszy krok. Terapia może pomóc odkryć, co dokładnie wywołuje ten lęk.
• Małe kroki
Naukę brania odpowiedzialności warto zacząć od drobnych decyzji, które zwiększają poczucie kontroli nad własnym życiem. • Wsparcie zewnętrzne
Grupy wsparcia lub mentorzy mogą pomóc w budowaniu poczucia bezpieczeństwa i siły.
2. Brak zdolności do spełniania oczekiwań innych
Presja otoczenia – rodziców, rodziny, przyjaciół czy partnerów – często prowadzi do wewnętrznego konfliktu. Osoba czuje, że nie jest w stanie spełnić tych oczekiwań, co może skutkować ucieczką w chorobę jako formę „usprawiedliwienia” dla braku działania.
Przyczyny:
• Nadmierne oczekiwania
Często rodzice lub otoczenie nakładają na jednostkę ciężar, który jest niemożliwy do uniesienia.
• Niskie poczucie własnej wartości
Osoba wierzy, że nigdy nie sprosta wymaganiom innych, więc choroba staje się „legitymacją” do wycofania się.
• Brak granic
Osoba nie potrafi powiedzieć „nie” i chronić się przed presją.
Możliwe rozwiązania:
• Ustalanie granic
Nauka mówienia „nie” i stawiania granic to kluczowy krok w uwolnieniu się od presji otoczenia.
• Skupienie na własnych wartościach
Zamiast próbować spełniać oczekiwania innych, warto odkryć, co jest naprawdę ważne dla samej osoby.
• Odbudowa poczucia własnej wartości
Praca nad akceptacją siebie może pomóc w uwolnieniu się od potrzeby ciągłego zadowalania innych.
3. Poczucie winy za złe decyzje w przeszłości
Niektóre osoby traktują chorobę jako nieświadomą formę „kary” za przeszłe błędy. Takie myślenie wynika z głęboko zakorzenionego poczucia winy, które blokuje ich przed pełnym zaangażowaniem się w życie.
Przyczyny:
• Samokrytycyzm
Osoba obwinia siebie za przeszłe błędy i nie potrafi wybaczyć sobie nieudanych decyzji.
• Brak wsparcia
Otoczenie mogło utwierdzać osobę w przekonaniu, że jest odpowiedzialna za swoje porażki.
• Wewnętrzna kara
Choroba staje się symbolicznym wyrazem „zadośćuczynienia” za rzekome błędy.
Możliwe rozwiązania:
• Praca nad przebaczeniem sobie
To klucz do uwolnienia się od ciężaru winy. Terapia, medytacja lub praca z Duszą mogą pomóc w tym procesie.
• Zmiana perspektywy
Zamiast patrzeć na przeszłość jako pasmo błędów, można ją traktować jako lekcję i doświadczenie.
• Budowanie nowej narracji
Pisanie o swoich doświadczeniach lub ich reinterpretacja w pozytywny sposób pomaga zmienić podejście do przeszłości.
4. Choroba jako forma unikania rozwoju
Przewlekła choroba może być narzędziem unikania trudnych wyzwań rozwojowych. W takiej sytuacji osoba zatrzymuje się w miejscu, nie podejmując działań, które mogłyby przynieść trwałe zmiany w jej życiu.
Przyczyny:
• Strach przed zmianą
Zmiana wymaga wysiłku, a choroba „usprawiedliwia” brak podejmowania działań.
• Zamknięcie w roli ofiary
Choroba pozwala pozostać w roli osoby poszkodowanej, która nie musi stawiać czoła życiowym wyzwaniom.
• Brak wizji przyszłości
Osoba nie widzi lepszej alternatywy dla swojego obecnego stanu.
Możliwe rozwiązania:
• Praca z motywacją
Odkrycie, co naprawdę może dawać radość i sens w życiu, może pomóc w wyjściu z tego stanu.
• Wsparcie terapeutyczne
Terapia może pomóc zrozumieć mechanizmy, które prowadzą do unikania wyzwań.
• Małe kroki ku zmianie
Nawet drobne działania mogą stopniowo budować poczucie sprawczości.
5. Duchowy wymiar choroby
W kontekście duchowym przewlekła choroba może być postrzegana jako sygnał Duszy, która pragnie zwrócić uwagę na zaniedbane aspekty życia. Choroba może wskazywać na potrzebę głębokiej refleksji i zmiany kierunku.
Duchowe rozwiązania:
• Praca z Duszą
Nawiązanie relacji z Duszą może pomóc odkryć, co naprawdę blokuje rozwój i jak wyjść z tego stanu.
• Refleksja nad celem życia
Choroba może być impulsem do poszukiwania prawdziwego sensu życia i zmiany priorytetów.
• Przebudzenie duchowe
Przewlekła choroba może być katalizatorem przebudzenia i wejścia na wyższy poziom świadomości.
Podsumowanie
Przewlekła choroba może być nieświadomym wyborem wynikającym z lęku, poczucia winy, presji otoczenia czy trudności w zaakceptowaniu siebie. Każdy przypadek wymaga indywidualnego podejścia, ale kluczem jest rozwijanie świadomości i podejmowanie małych kroków ku zmianie. Zamiast traktować chorobę jako „koniec drogi”, można ją postrzegać jako wezwanie do głębokiej transformacji – fizycznej, emocjonalnej i duchowej.
Aleksander Deyev
