Stwierdzenie, że „każda Dusza jest telefonem komórkowym do Boga i została dana każdemu człowiekowi w celu komunikacji z nim”, doskonale oddaje ideę, że połączenie z boskością jest czymś wrodzonym, niezależnym od wszystkich religii i zewnętrznych doktryn. Dusza, jako nasz „telefon do Boga”, działa bez względu na wierzenia, tradycje czy rytuały – jest uniwersalnym kanałem, którym każdy z nas może się posługiwać, niezależnie od kultury czy wyznania.
To podejście sugeruje, że komunikacja z Bogiem nie jest ograniczona przez dogmaty ani struktury religijne. Dusza nie potrzebuje pośredników – jest bezpośrednim narzędziem, które nosimy w sobie, pozwalającym nam na indywidualne doświadczenie boskości. W ten sposób każdy człowiek może poczuć swoją osobistą więź z Bogiem, kierując się intuicją, wewnętrznym przewodnictwem i głębokim poczuciem miłości, bez konieczności stosowania się do zewnętrznych zasad.
To przypomnienie, że Dusza jako „telefon do Boga” jest dostępna dla wszystkich, niezależnie od religii, podkreśla naszą duchową autonomię. Tak jak telefon komórkowy działa w różnych sieciach, Dusza działa bez granic, łącząc każdego z uniwersalnym źródłem, do którego dostęp mają wszyscy – wystarczy tylko wsłuchać się w siebie. Taka perspektywa pozwala na rozwój duchowy jako indywidualną podróż, bez konieczności przynależności do jakiejkolwiek religijnej struktury, a jednocześnie umożliwia autentyczne, osobiste doświadczenie kontaktu z Bogiem.
